بستر بیماری

محیا جان :دامن آلوده و بار گناه آورده امگر چه آهی در بساطم نیست آه آورده امهر که بودم هر که هستم با کسی مربوط نیستبر تو محیا خود پناه آورده امهر که آرد تحفه ای در محضر معشوق خودمن دو دست خالی و چشم انتظار آورده امناله ام در سینه، اشگم در بصر، سوزم به دلنامه ای چون دود آه خود سیاه آورده امگر چه هستم قطره ای ناچیز، یک دریای اشکهدیه بر محیای خود روحی فداه آورده امهر فقیری هست دست خالیش سرمایه اشمن فق بستر بیماری...